“Mensen die uitstromen uit de GGZ zijn vaak aangewezen op de goedkoopste corporatiewoningen en deze komen met name beschikbaar in de meest kwetsbare buurten”. Deze zin is te lezen op pagina 29 van het rapport “Veerkracht in het corporatiebezit. De update: een jaar later, twee jaar verder…”. Buurten met veel corporatiewoningen hebben te maken met een hoger onveiligheidsgevoel. Het zijn juist deze wijken waar veel hulpbehoevende mensen (zowel psychisch als fysiek) terecht komen – de zelfredzaamheid is niet altijd even hoog. Daarnaast neemt de leefbaarheid in deze wijken ook vaak af. Dit heeft een invloed op een dalende samenredzaamheid. Problematisch hierin is dat beleid steeds meer gericht is op de zelf- en samenredzaamheid van de inwoners zelf. Dit gaat niet alleen om de groepen die hier goed mee om kunnen gaan, maar ook om individuen die hier grote moeite mee hebben.
Waar het particuliere verhuurders met name gaat om het financiële rendement, heeft de woningcorporatie ook een taak in het maatschappelijke veld. Hierdoor willen zij niet alleen weten of een woning verhuurd gaat worden, maar ook of deze verhuurd wordt aan iemand die in de buurt zelf past. Dit geldt ook voor iemand die vanuit “beschermd wonen” toe is aan een zelfstandige woning. Beschermd wonen is een woonvorm waarbij iemand die niet zelfstandig kan wonen (door psychische of psychosociale redenen) een woning toegewezen krijgt, waarbij een hulpverlener 24/7 opgeroepen kan worden voor hulp. Inwoners van deze woonvorm volgen vaak een bepaald traject om weer zelfstandig te kunnen wonen en zodra dat het geval is, gaan de hulpverlener, inwoner en woningcorporatie om tafel om te kijken of er een geschikte woning is.
Het CAB is door de woningcorporaties Domesta, Lefier en Woonservice gevraagd om een onderzoek uit te voeren naar wie deze mensen zijn. Wie wonen op dit moment in een beschermde woonvorm? Waarom willen zij weer zelfstandig wonen en welke woonwensen hebben zij daarbij? Om dit te kunnen onderzoeken zijn wij in gesprek gegaan met 11 personen die in een beschermde woonvorm wonen of recent zijn uitgestroomd naar een zelfstandige woning. Zacht uitgedrukt, dit zijn mensen die het niet altijd even gemakkelijk hebben gehad in het leven. Om deze mensen goed in hun (sociale) omgeving te kunnen plaatsen, zijn wij ook in gesprek gegaan met instanties of personen die veel in de gesprekken genoemd worden, bijvoorbeeld hulpverleners van onder andere de GGZ, VNN en Het Kopland, het Leger des Heils, medewerkers van de woningcorporaties en de gemeente (waaronder ook een leer- en werkervaringsplaats en stichting De Toegang).
Dit onderzoek geeft een prachtige kijk in 11 unieke verhalen, waarbij ook een duidelijke rode draad te herkennen is. Hiervoor verwijzen wij graag naar een blog van Bert Moormann, directeur en bestuurder bij Domesta, die is geschreven op basis van de tussenrapportage die wij hebben gepresenteerd aan leden van de drie woningcorporaties. Zeker de moeite waard om te lezen! Klik hier om de blog te lezen.