Een jongetje, Aaron Bachman, groeit op in Vlaardingen West. De stad en de wijk worden vanuit het perspectief van dit jongentje beschreven. Hij groeit op in een omgeving waar veel anders is. Zijn vader blijkt niet zijn echte vader te zijn, school is niet de plek waar je leert, de wereld ligt niet aan je voeten, maar is verdeeld in ‘onze wereld’ en in ‘hun wereld’. Het boek heeft een adembenemende dynamiek, veel korte zinnen. Ondanks dat het boek nooit een expliciete beschouwing maakt over wat er gebeurt – er wordt niets uitgelegd, alleen beschreven – wordt het heel duidelijk wat het opgroeien in Vlaardingen West betekent. Het leven is niet overzichtelijk, niet gemakkelijk, niet eerlijk, maar je moet door.
Daardoor is ‘Alleen met de goden’ van Alex Boogers een goede spiegel van de samenleving. En een waardevolle bron voor beleidsmakers. In beleid wordt de de oplossing voor deze problemen geformuleerd. In termen van hoe we graag zouden willen dat het was. Maar ook door andere mensen bedacht en geschreven. Door mensen die kunnen dromen over een betere toekomst. Het beleid dat ze maken is echter bedoeld voor mensen die juist niet dromen over een betere toekomst, omdat ze hun handen vol hebben aan het overleven op dit moment.
Het motto van het derde deel van het boek: “Do not pray for an easy life, pray for the strength to endure a difficult one” is van Bruce Lee. Dit maakt duidelijke dat het leven niet gemakkelijk is, dat het geen zin heeft om te bidden voor een beter leven, maar dat het beter is om een moeilijk leven te kunnen doorstaan. Dat is een levensles die haaks staat op veel beleid.
Binnenkort nodigen wij Alex Boogers uit. Wij willen met u en hem spreken over deze paradox tussen wat wij denken dat mensen nodig hebben en wat mensen zelf zeggen nodig te hebben. ‘Wij’ willen de mensen en de wereld veranderen, ‘zij’ willen leren leven in de wereld zoals die is. Wilt u daarbij zijn, stuur dan een email naar gardenier@cabgroningen.nl